Deformatika: Uda garaian teknologiaz blai (AA ez da aiaiai-ko laburpena, jakin dezazuen) (I)
 |
|
 |
|
 Eta ez pentsa gauza arraroa denik. Alde batetik ditugu enpresa teknologiko handiek gure kontra egindako azken mugimenduak: Meta, Adobe, Google-n mugimenduak, nola ez, gehienok irakurtzen ez ditugun erabilpen-baldintzetan aldaketak onartzeko euren AA (Adimen Artifiziala, ez pentsa gaizki) gure edukiekin entrenatzeko. Ez da kontu makala, azken finean enpresa handi hauek ez dute ezer sortzen, guk sortzen ditugu haien zerbitzuak hornitzen dituzten edukiak. Beste aldetik dago AA bera daukan egoera. Ehundaka dira AA erabiliz edo aitzakiarekin sortutako zerbitzu “paregabeak”, “ilusioz beterikoak” eta erabili nahi dituzun hitz potolo guztiak. Azter ditzagun batzuk:https://www.climatechange.ai/ AA eta aldaketa klibatikoa, Machine Learning erabilita. Ekimena ez dago gaizki, kontutan hartzen badugu gaur egun AAk duen kontsumoa (argindarra eta ura) areagotzen ari dela aldaketa klimatikoa. Udako formazioa dute eta ez dago gaizki. (Más…) |
|
Algo debe de pasar en Oslo para que sus habitantes fantaseen tanto en la ficción con que la ciudad se les llena de visitantes de inquietante procedencia. Si en la serie televisiva Beforeigners llegaban a la capital noruega humanos prehistóricos, vikingos y gente del siglo XIX, en esta ocasión son los muertos los que resucitan para tratar de hacer vida normal a pesar de sus cuerpos en descomposición y su mirada alelada. Si la motivación creativa reside en una crítica social al fenómeno de la inmigración o a una deficiente política turística no está claro. Pero la fascinación escandinava por lo grotesco, tratada con esa frialdad medida que ya habíamos podido ver en The Innocents, donde un niño con superpoderes torturaba un gato en vez de perder el tiempo con el móvil, se despliega con creces en el debut cinematográfico de Thea Hvistendahl. 
