Marxismoak aspaldian deskribatu zuen egoera. Sistemak, martxan segitzeko, erregai gehiago behar. Beti.

Trena oso azkar zihoan, baina denek azkarrago joatea nahi. Groucho, makinista, oihukatzen “Egur gehiago! Gerra da!” eta anaiek treneko egurra erauzten lokomotorra elikatzeko, bidaiariak eragozten. Hura zirriparranda!

Gure planetan antzera ei gabiltza. Antonio Turiel bezalako festa-zapuztaileek esaten dute gero eta egur gutxiago erre beharko dugula, ezinbestean. Dagoeneko ezin lehengo erritmoan erauzi. Turielek mainstream ekonomialarien karikatura egiten du: ekonomialari horiek, señoro horiek, diote emakume batek 9 hilabetetan ume bat egin badu, 9 emakumek hilero ume bana egin beharko dutela. Edo eskala ekonomia teknikekin gehiago. Aurrerapenaren alde beti.

Gure sistema galgatu ezin duen trena da. Egurra agortu arte ezin gelditu. Abiadura moteltzeko asmorik ere ez. Mozkinak bizi gaitu. Ea nork mozkin handiago, beti lehian. Hazkunde esponentziala, hamarkadetan. Kontsumo energetiko esponentziala, ekoizpen esponentzialak, oparotasuna. Populazioaren hazkundea esponentziala… Umeek bakarrik esaten dute Errege biluzik dagoela: ezin izango zaiola zirriparranda honi luzaro eutsi!
(Más…)

“Langileria hilik ei da, kontsumitzaile garela” abesten zuen Ruperrek The Age of Self hartan, (Robert Wyatt cover); “batzuk oso ondo ari, besteak lur jota. Ez kezkatu azkenekin, irabazleen sasoia daaa…” Leire Narbaizak Norberanismoa aipatzen zuen aurreko batean.

Kontsumitzaile edota aurreztaile. Irabazleen sasoi honetan, irabazleok bi aukera dauzkagu: irabazitakoa gastatu, kontsumitu, edo irabazitakoa gorde, aurreztu.

Erlijio eta egia berdadero bakarra dirua da. Guztiok sinesten dugu Dirua Ahalguztidunarengan. Besteek sinesten dutelako.

Dirua lastaira azpian gordez gero, etorkizunean gastatu ahal izango dugu, bai, baina betiereko inflazioak gure kapitala higatuko du. Dirua bankuan edo “lanean” jarriz gero, ordea, gure partez baten batek gure dirua inbertsio funtsetara, pentsio-planetara edo auskalo nora bideratuko du.
(Más…)

Ruandako genozidioaz zutabe bat neukan idatzita, baina lagun batek esan zidan honelako aldizkari baterako gai egokiegia ez zela… Eta bota nizkion beste hurrengo hamaika gaiekin, berdin. Idazteko futbolaz.

Gizonezkoen futbol profesionalari buruz idazteko. Publizitateak agintzen duela. Interneten “Euro Cup” bezalako hitzak bilatzeko; dokumentatzeko idatzi aurretik.

Joan naiz Internetera, “EuroCopón” idatzi dut, eta txotxolokeria askoren artean, gai batek eman dit atentzioa: munduan Coca Cola bezala, eta Ondarroan Kokakolí bezala, ezagutzen den azukredun gaseosa baten akzioak, ordu erdian, % 1,6 jaitsi dira. Biribilduz, enpresaren balioa, rappel eginez, 4.000 milioi bat USD jaitsi da ordu erdian. 2,22 milioi $ segundoko.

Enpresaburuek iragarriz gero gaseosa horren formula goitik behera aldatuko dutela, merkatuek, ziur aski, ez lukete horrelako astindua jasoko. Baina influencer batek “ura gurago” esan, eta akzioen prezioa zapla erori.
(Más…)