“Langileria hilik ei da, kontsumitzaile garela” abesten zuen Ruperrek The Age of Self hartan, (Robert Wyatt cover); “batzuk oso ondo ari, besteak lur jota. Ez kezkatu azkenekin, irabazleen sasoia daaa…” Leire Narbaizak Norberanismoa aipatzen zuen aurreko batean.

Kontsumitzaile edota aurreztaile. Irabazleen sasoi honetan, irabazleok bi aukera dauzkagu: irabazitakoa gastatu, kontsumitu, edo irabazitakoa gorde, aurreztu.

Erlijio eta egia berdadero bakarra dirua da. Guztiok sinesten dugu Dirua Ahalguztidunarengan. Besteek sinesten dutelako.

Dirua lastaira azpian gordez gero, etorkizunean gastatu ahal izango dugu, bai, baina betiereko inflazioak gure kapitala higatuko du. Dirua bankuan edo “lanean” jarriz gero, ordea, gure partez baten batek gure dirua inbertsio funtsetara, pentsio-planetara edo auskalo nora bideratuko du.
(Más…)

Ruandako genozidioaz zutabe bat neukan idatzita, baina lagun batek esan zidan honelako aldizkari baterako gai egokiegia ez zela… Eta bota nizkion beste hurrengo hamaika gaiekin, berdin. Idazteko futbolaz.

Gizonezkoen futbol profesionalari buruz idazteko. Publizitateak agintzen duela. Interneten “Euro Cup” bezalako hitzak bilatzeko; dokumentatzeko idatzi aurretik.

Joan naiz Internetera, “EuroCopón” idatzi dut, eta txotxolokeria askoren artean, gai batek eman dit atentzioa: munduan Coca Cola bezala, eta Ondarroan Kokakolí bezala, ezagutzen den azukredun gaseosa baten akzioak, ordu erdian, % 1,6 jaitsi dira. Biribilduz, enpresaren balioa, rappel eginez, 4.000 milioi bat USD jaitsi da ordu erdian. 2,22 milioi $ segundoko.

Enpresaburuek iragarriz gero gaseosa horren formula goitik behera aldatuko dutela, merkatuek, ziur aski, ez lukete horrelako astindua jasoko. Baina influencer batek “ura gurago” esan, eta akzioen prezioa zapla erori.
(Más…)

Kontalariak azkenean kontu asko kontatu zituen epailearen aurrean. Kontatu zuen nola eramaten zituen kontuak kontulari zenean. Enpresa-gizonen dirua batzeko problema gutxi egoten zen. Dirua eskuzabal ematen zioten. Eskatu gabe. Problema gehiago egoten zen, gero, alderdiko ordezkari batzuekin kontratu batzuk nola esleitu behar ziren “iradoki-tzerakoan”.

Baina alderdia ongi hierarkizatua zegoen. Makinak koipeaz nola, alderdia diruaz hala zebilen. Eta bakoitzak ongi zekien bere lekua zein zen. Eta hierarkiaren arabera banatzen zituen berak gutun-azalak. Benetako hierarkiaren arabera, hierarkia berak ezartzen zuelako. Gutun-azalekin, besteak beste.
Eta kontulariak, sekretuki, bazekien nor zegoen gailurrean, berak eramaten bai-tzituen pastelaren zatirik oparoenak. El Cabrón bezala sinatzea ere.

Pastela deskubritu zenean, baina, hainbeste urte puskak banatzen eta batzuk asaldatu egin ziren kontu gehiegi kontatu zirelako. Ez zuten ondo eraman beste batzuei bai eta haiei ez. Gainera, konturatu orduko, kontulariak milioi batzuk zeuzkan Suitzan. Eta haiek ez.

Kontularia kontalari bihurtu zenean hasieran ondo inbertitzen bazekiela esan zuen milioiak zuritzeko, baina asteak joan, hilabeteak etorri, egunero epaitegian, egunero prentsan, eta, halako batean ahoa berotu eta gehiegizko azalpenak eman zituen gosekil haien aurrean.
(Más…)