En un antiguo chiste de Forges hablaba un político-burócrata. “Puedo jurarle que, a pesar de las limitaciones causístico-legales existentes, yo siempre he llamado al pan, zusf y al vino, frolo”. Aquello que se me quedó grabado, hoy está a la orden del día. Cómo se van a entender, por todas partes llamando al pan zusf, dlech, morz, y al vino frolo, hrole o plingo. Menudo guirigay. Yo me largo. Tomo las de Villadiego. Pongo pies en polvorosa. Me piro.
(Más…)

Ene bolizko dorretik ikusten dut denbora-espazioaren hedakuntza eternala. Zuok oporraldi deituko zeniokete, nik bizitza. Entropiaren hazkundearen norabidean neurtzen duzue denbora, grabitatearen zurrunbiloetatik ezin ihes eginik. Nik, bitartean, Aladinok tapizean legez, hegaz.
Legamiarik gabe lebitatzen dut, psikotropikorik gabe. Zuen munduko hautsetatik aske, txanpions-ligeko partidak ikus ditzaket moviola eta guzti, Eurovisioneko doinuak aditu ditzaket, Europako parlamentuetako eztabaidak entzun ditzaket. Hegaz Nobel Sariak, Asturiaseko Printzesa Sariak, Goyak, Berlineko urrezko hartzak eta Canneseko urrezko palmondoak batzen ditut. (Más…)